Η 25η Νοεμβρίου είναι παγκοσμίως αφιερωμένη στην Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών και των Κοριτσιών. Ο φετινός Νοέμβριος μας βρίσκει σε χειρότερη κατάσταση από κάθε άλλη χρονιά. Κατά την περίοδο της πανδημίας και κυρίως στη φάση των περιοριστικών μέτρων, πενταπλασιάστηκαν οι κλήσεις στις γραμμές υποστήριξης θυμάτων γυναικών σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά και στην χώρα μας.
Ο αριθμός ως γυναικοκτονιών αυξάνεται δραματικά.Η ιστορία γνωστή και φρικτά επαναλαμβανόμενη: «Τη σκότωσε γιατί τη θεωρούσε κτήμα του και δεν της επέτρεπε να ζήσει μακριά του». «Τη μαχαίρωσε για να την εκδικηθεί που τόλμησε να διεκδικήσει την ελευθερία της». «Τη δολοφόνησε γιατί μπορούσε».
Οι βιασμοί σχεδόν καθημερινοί. Κάθε χρόνο διαπράττονται στην χώρα μας περίπου 4.500 βιασμοί. Τα περιστατικά ενδοιοικογενειακής βίας με θύματα τις γυναίκες και τα κορίτσια αποτελούν μια αληθινή «έκθεση ωμοτήτων». Τα περιστατικά ψηφιακού εκφοβισμού και revenge porn αυξάνονται καθώς ο ψηφιακός κόσμος «προσφέρει» νέες μορφές έμφυλης βίας
Μπορεί αυτά τα εγκλήματα να φθάνουν στα δελτία ειδήσεων, να μας συγκλονίζουν και να πιστεύουμε ότι δεν μας αφορούν. Να νομίζουμε ότι είναι πολύ μακριά από εμάς.Η αλήθεια όμως είναι ότι η βία εναντίον των γυναικών και των κοριτσιών, σε όλες της, τις μορφές έχει εξελιχθεί σε μάστιγα για την κοινωνία μας και τον πολιτισμό μας.
Η βία κατά των γυναικών είναι παντού, είναι γύρω μας. Στο γειτονικό διαμέρισμα, στο μαγαζί του «νταή» επιχειρηματία, στο προαύλιο του σχολείου, στον αθλητικό σύλλογο της γειτονιάς, στο ψεύτικο προφίλ του virtual «κολλητού». Και δυστυχώς, μπορεί να είναι και «εντός των τειχών», στο άβατο της δικής μας ζωής.
Οι επιπτώσεις της βίας κατά των γυναικών είναι ανυπολόγιστες σε κάθε επίπεδο. Δημιουργεί τεράστια τραύματα στον άμεσο και έμμεσο περίγυρο και δυστυχώς και στα παιδιά που συχνά γίνονται αυτόπτες μάρτυρες ενδοοικογενειακής βίας. Οι μελέτες μάς δείχνουν ότι υγιείς και μορφωμένες γυναίκες είναι πολύ πιο πιθανό να έχουν υγιή και πιο μορφωμένα παιδιά, συμβάλλοντας σε ένα θετικό κύκλο ανάπτυξης των κοινωνιών.
Η βία κατά των γυναικών δεν είναι ένα καινούριο πρόβλημα, ούτε για την χώρα μας. Για το λόγο αυτό, εδώ και αρκετά χρόνια καταβάλλονται από την Ελληνική Πολιτεία πολλές προσπάθειες πρόληψης, αντιμετώπισης και εξάλειψης του.
Συγκεκριμένα την τελευταία δεκαετία, αναπτύχθηκε ένα εθνικό δίκτυο δομών σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλους συναρμόδιους φορείς. Το δίκτυο περιλαμβάνει 43 Συμβουλευτικά Κέντρα, 19 Ξενώνες ασφαλούς φιλοξενίας θυμάτων και την τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 άμεσης βοήθειας. Ειδικοί επιστήμονες και εξειδικευμένο προσωπικό προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε όλες τις μεγάλες πόλεις της επικράτειας.
Ταυτόχρονα, έχουν ληφθεί μια σειρά από νομοθετικές πρωτοβουλίες με πιο σημαντική αυτήν του νόμου 3500 του 2006. Το νόμο αυτόν έρχεται να συμπληρώσει η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης του Συμβουλίου της Ευρώπης, η οποία αποτελεί το πρώτο νομικά δεσμευτικό διεθνές κείμενο, που ορίζει τις μορφές βίας κατά των γυναικών και παρουσιάζει ένα ολοκληρωμένο νομικό πλαίσιο για την πρόληψή της, την προστασία των θυμάτων αλλά και την τιμωρία των δραστών. Η Σύμβαση καθιστά σαφές ότι η βία κατά των γυναικών αποτελεί καταπάτηση και παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τέλος, έχουν δημιουργηθεί τμήματα ενδοοικογενειακής βίας στην Ελληνική Αστυνομία.
Μετά από όσα μέτρα ελήφθησαν η αναμενόμενη φυσιολογική κατάληξη θα ήταν η ύφεση του φαινομένου. Όμως παρά τις προσπάθειες και τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει, η κατάσταση κάθε χρόνο χειροτερεύει αντί να βελτιώνεται.Δυστυχώς, η «βεντάλια» όλων των μορφών έμφυλης βίας έχει ανοίξει ακόμα περισσότερο.
Το πρόβλημα της βίας κατά των γυναικών θα το λύσουμε από κοινού άνδρες και γυναίκες. Πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα σημάδια της βίας γύρω μας και να μη διστάζουμε να μιλήσουμε γι’αυτά. Πρέπει να γίνουμε περισσότερο καταγγελτικοί.
Οφείλουμε να αγανακτούμε όταν βλέπουμε άνδρες να ταπεινώνουν και να εξευτελίζουν τη σύντροφο, σύζυγο ή συνοδό τους, για να την… «συνετίσουν», να την… «επαναφέρουν» στην τάξη. Οφείλουμε ακόμη να διαμαρτυρηθούμε αν διαπιστώσουμε ότι μια ιστοσελίδα χυδαιολογεί και προσβάλλει το γυναικείο φύλο. Οφείλουμε να εξοργιστούμε όταν ακούμε μεγαλοσχήμονες να εκφράζουν το σεξισμό τους, χωρίς να σέβονται ακόμη και ύπατους πολιτειακούς θεσμούς.
Ας θυμόμαστε κάθε στιγμή ότι δεν υπάρχουν πρόσωπα «ταμπού» στο θέμα της βίας, γιατί η βία κατά των γυναικών δεν γνωρίζει κοινωνικούς, μορφωτικούς, γεωγραφικούς ή άλλους περιορισμούς.
Μην ξεχνάμε ότι ανοχή σημαίνει συνενοχή.
πηγή:Βάσω Κόλλια-estia.gr
